شب تاریک، همراه روشن

ارسالی از خانم سارا . ز

شب تاریک و بارانی بود. رعد و برق آسمان را می‌درید و باد بی‌امان به شیشه‌های ماشین می‌کوبید. سارا با نگرانی به کیلومترشمار نگاه کرد. عقربه‌ها روی آخرین کیلومترهای مسیر مورد نظرش ایستاده بودند. ناگهان، با صدای بلندی، ماشین خاموش شد و دیگر روشن نشد. سارا در دل لرزید. وسط این جاده خلوت و در چنین شبی، خراب شدن ماشین بدترین اتفاق ممکن بود.

او سعی کرد چند بار ماشین را روشن کند اما فایده‌ای نداشت. با وحشت به اطراف نگاه کرد. هیچ خانه یا مغازه ای در اطراف دیده نمی‌شد. تنها صداهای عجیب و غریب طبیعت بود که به او یادآوری می‌کرد چقدر تنهاست.

سارا به یاد پشتیبان امداد خودرو کورد امداد افتاد که اخیراً به آن عضو شده بود. با لرز دستش، شماره را گرفت. صدای آرام و اطمینان‌بخش اپراتور، کمی از اضطرابش را کم کرد. اپراتور با حوصله به حرف‌های سارا گوش داد و به او اطمینان داد که به زودی کمک خواهد رسید.

در طول انتظار، سارا به همه اتفاقاتی که افتاده بود فکر می‌کرد. به این‌که چقدر شجاع بوده که تنهایی به سفر آمده و به این‌که چقدر به این پشتیبان ناشناس اعتماد کرده بود. صدای نزدیک شدن یک خودرو، سارا را از افکارش بیرون آورد. امدادگر با لبخندی مهربان به او سلام کرد و به سرعت مشغول تعمیر ماشین شد.

با تعمیر ماشین، آرامش به دل سارا بازگشت. او از امدادگر تشکر کرد و به راهش ادامه داد. در طول مسیر، به این فکر می‌کرد که چقدر داشتن یک پشتیبان مطمئن می‌تواند در شرایط سخت به آدم کمک کند.